به بهانه سالگرد زلزله ورزقان / نشاطی که از ورزقان دریغ شد.
چهار سال پیش، همین روزها بود ؛ 21 مرداد. که خبری در رسانه ها منتشر شد. ورزقان لرزید و خانه های نه چندان مقاوم ورزقان ؛ اهر و روستا های اطرافشان فرو آمد بر سر صاحبانشان.
زن ، مرد ، پیر ، جوان و کودک ، تعدادی رفتند ( روحشان شاد و یادشان گرامی ) و آنان که باز ماندند ، با غمی مهیب در سینه شان، بی‌خانمان هم شدند اینجور مواقع است که مردمان ما دوست داشتنی تر می‌شوند ؛ ما در مواقع خوش و خرمی اگر چنانچه باید با هم نیستیم ، در عوض در روزگار سخت ، خوب پشت هم را گرم می‌کنیم ؛ اما آدم معروف ها یا بهتر است بنویسم آدم محبوب ها و به ویژه ورزشکاران ، می‌توانند این همراهی مردمی را پر رنگ تر کنند.
علی دایی و کریم باقری اول از همه آمدند و رفتند در دل واقعه. پیرمردی پیش آمد تا دست علی دایی را ببوسد و علی دایی در آغوشش کشید و اشک ریخت. پیرزنی گفت کاش گوسفندانم بودند تا جلوی پایتان قربانی کنیم و آنها با دیگرانی مثل سوریان ؛ دبیر و… دیگر «تختی» ها و جهان پهلوانان این سرزمین، به دل مردم رفتند و اعتبارشان را پهن کردند وسط بازار و مردم ما مگر به آبروی به زمین نشسته بی اعتنایی می‌کنند؟
کمک ها به اینجا ختم نشد. عادل فردوسی پور هزینه پیامک های برنامه نود را با هماهنگی مخابرات و در شبی که تعداد پیامک ها رکورد شکست، تقدیم زلزله زدگان کرد و خودش هم به ورزقان رفت و به کودکان مصیبت زده، پیراهن ورزشی هدیه کرد.
عایدی فروش بلیط تعدادی از بازی های لیگ برتر هم به ورزقان ارسال شد و در تبریز، ساعاتی جاودانی رقم خورد و در بازی تراکتورسازی با صنعت نفت، هفتاد هزار نفر سیاه پوشیدند و به ورزشگاه یادگار امام آمدند تا سهمشان را به اندازه یک هوادار ورزشی ادا کنند. به اینها اضافه کنید بازی های دوستانه‌ای را که ستاره های ورزشی همه آمدند تا به اعتبار حضورشان تعداد بیشتری از علاقمندان ورزشی را به استادیوم ها بکشانند.
اما تأمین سر پناه و مسائل مالی فقط بخشی از جبران این خسارت بزرگ بود. فارغ شدن از این مصیبت سخت، روحیه و نشاطی می طلبد که باز هم ورزش می‌تواند تأمینش کند. مس سونگون آن روزها قرار بود در ورزقان به میدان برود. اتفاقی که می‌توانست نقش بزرگی در ایجاد آن روحیه با نشاط در جوانان ورزقانی کند و آنها را به زندگی عادی برگرداند. اتفاقی که نیفتاد و به جای آنکه زلزله ، دلیلی برای این حضور باشد، بهانه‌ای برای در رفتن از زیر این مسئولیت بزرگ شد. این حضور و این در کنار مردم بودن، شاید که نه، قطعاً می توانست به نفع خود این تیم هم باشد …
منبع : کرنر ؛ نشریه تخصصی ورزش آذربایجان
محمد آذرکار